استاندارد BS EN ISO 10619-1 برای شلنگ و لوله های لاستیکی و پلاستیک اندازه گیری انعطاف پذیری و سختی آزمایش خمش در دمای محیط.
این سند سه روش برای اندازه گیری انعطاف پذیری شیلنگ و لوله های لاستیکی و پلاستیک (روش A1، B و C1) را مشخص می کند، که در آن تغییر شکل شیلنگ یا لوله اندازه گیری می شود و دو روش برای اندازه گیری سختی (روش A2 و C2) توسط اندازه گیری نیروی مورد نیاز برای خم کردن شیلنگ یا لوله های لاستیکی و یا پلاستیک به یک شعاع خاص در دمای محیط.
روش های A1 و A2 برای شلنگ های لاستیکی و پلاستیک و لوله های با قطر داخلی تا 80 میلی متر مناسب است.
روش A1 اندازه گیری انعطاف پذیری شلنگ یا لوله را با اندازه گیری کاهش قطر خارجی زمانی که شیلنگ بین دو صفحه فشرده می شود، اندازه گیری می کند.
روش A2 یک وسیله اندازه گیری نیروی مورد نیاز برای رسیدن به یک شعاع خماری خاص هنگامی که شیلنگ یا لوله فشرده می شود، به عنوان بین دو صفحه فراهم می کند. آزمون را می توان در یک فشار داخلی مشخص انجام داد.
روش B برای شیلنگ های لاستیکی و پلاستیک و لوله های با قطر داخلی تا 100 میلی متر مناسب است و وسیله ای برای ارزیابی رفتار شلنگ و لوله در هنگام خم شدن در اطراف یک هسته می باشد. قطر نهایی قطر مورد استفاده می تواند به عنوان حداقل شعاع خمیدگی شلنگ یا لوله مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان این مقدار توسط کاهش قطر خارجی تعیین می شود، می توان آن را به عنوان یک اندازه از انعطاف پذیری شلنگ یا لوله استفاده می شود. شلنگ یا لوله مورد آزمایش می تواند بدون فشار، تحت فشار و یا تحت خلاء و، در صورت لزوم، با انحنای یا در برابر انحنای شلنگ یا لوله، اگر چنین انحنا وجود داشته باشد.
روش های C1 و C2 مناسب برای شلنگ های لاستیکی و پلاستیک و لوله های با قطر داخلی 100 میلی متر و بیشتر است.
روش C1 فراهم می کند وسیله ای برای تعیین انعطاف پذیری شیلنگ و لوله در حداقل شعاع خم شدن.
روش C2 روش اندازه گیری سختی شلنگ و لوله در حداقل شعاع خمش را فراهم می کند.
